Het zou een dubbeldate weekend moeten worden. Met zijn vieren een weekend naar Sauerland om daar weer door het prachtige landschap te toeren in een waar bochtenparadijs. Helaas kon mijn vriendin vanwege een operatie niet mee en wat doe je dan? Juist, gewoon met de keals op pad!
De weersvoorspelling: Herfst in juni
We spraken om 10:00 uur ’s ochtends af op ons gebruikelijke trefpunt, namelijk de Shell aan de Parkweg in Enschede. Ons plan was om via de snelweg naar de Möhnensee te rijden en vanaf daar onze route te starten. Gezien de onheilspellende weersverwachtingen, leek het ons toch verstandig om wat meer de tijd te nemen en binnendoor richting onze bestemming te crossen. Met de regenkleding binnen handbereik, veel te veel bagage (met 3 dagen motorrijden heb je natuurlijk meerdere shirts, broeken en truien nodig) gingen we op pad.
Qua weer hadden we ontzettend veel mazzel en hebben we alleen net over de grens wat miezerregen gehad. Niks aan het handje dus. Onze trip leidde over mooie wegen en leuke dorpjes, die door de grijze lucht op de achtergrond wat droevig aanvoelden. We maakten onderweg nog even tijd voor een sanitaire stop, slokje koffie en een welverdiend croissantje. Rond een uur of 13:00 kwamen we aan bij de Möhnensee. De droevige grijze lucht was inmiddels ingeruild voor een lekker zonnetje en we gooiden de eerste route van het weekend op de TomTom. Ons avontuur kon nu echt beginnen!
Kahler Asten
We reden langs de Möhnensee verder. Onze eerste bestemming was de Kahler Asten, één van de hoogste bergen in de regio. Via prachtige slingerwegen maakten we onze eerste tussenstop bij de Hennesee. Hier was het tijd voor een drinkpauze en om even met de voetjes in het water te gaan. De stop duurde niet lang. We hadden immers nog de nodige kilometertjes aan bochtenwegen voor de boeg. Het oorspronkelijke plan was om nog naar het Panorama Café in Winterberg te gaan, maar aangezien de tijd begon te dringen, vooral vanwege de voorspelde regen, besloten we om dat stukje maar te skippen.
Aangekomen bij de Kahler Asten hebben wat langer pauze genomen om van het uitzicht genieten. Uiteraard werden tijdens deze pauze de nodige versnaperingen genuttigd en de nodige foto’s gemaakt. Op naar onze eindbestemming voor vandaag.
De billen ontzien
Vanaf de Kahler Asten besloten we om, uiteraard, via slingerwegen naar onze eindbestemming van de dag te gaan, namelijk het Dorint Parkhotel in Siegen (wie kent het nou niet).
We arriveerden rond 18:15 uur bij het hotel en checkten in. Gezien de lange dag die we al achter de boeg hadden leek het ons verstandig om in het bijbehorende restaurant een hapje te nuttigen. Aangekomen in de kamer konden we ons even opfrissen en waren we blij dat we even onze billen konden ontzien.
In het restaurant genoten we van een alcoholvrije Weißen en een goede biefstuk met friet! De weergoden besloten toen we aan het eten waren al hun reservewater nog even naar beneden te storten. Perfecte timing dus!
Eenmaal terug op de kamer konden we nog net de EK wedstrijd Nederland – Frankrijk meepakken, alvorens we onze welverdiende nachtrust tegemoet gingen.
Het “uitstapje” op zaterdag
Je bent een weekendje op de motor in Sauerland, dus wat doe je dan? Juist, je gaat naar de Eifel! Waarom, vraag je je af? Gewoon, omdat het kan. Aangezien het een lange dag beloofde te worden, zaten we op tijd aan het ontbijt. Gelukkig kon vandaag de grote tas achter blijven. Rond 9:15 gingen we gewapend met water, wat stroopkoeken én regenkleding op pad.
Het weer zag er niet heel gunstig uit. Na een kleine anderhalf uur rijden kregen we wat miezerregen en besloten we om toch maar de regenkleding aan te trekken. Het beetje water wat er viel hield gelukkig niet lang aan en nog geen 30 minuten later reden we alweer in het droge. Onze tocht leidde ons langs schitterende routes met mooie uitzichtpunten. We probeerden op zoveel mogelijk van deze punten even te stoppen.
Langzaam maar zeker vlogen de uren en de kilometers voorbij en we genoten intens. Het gevoel dat je op je motor danst over de weg om weer precies goed uit te komen voor de volgende bocht. Hoewel ik er geen ervaring mee heb, doet dit me altijd een beetje denken aan een mooie wals. Vloeiend van de ene bocht naar de andere.
Afijn, genoeg gedagdroomd! Op de motor is het immers handig om toch een beetje je concentratie erbij te houden.
Nürbürgring, wat doet die hier?
Onderweg hadden we de route iets aangepast en waren eigenlijk compleet de tijd verloren. We reden over een weg en dachten.. goh, wat is het hier druk joh! Verdomd, rechts ligt een circuit. Dat lijkt wel op de Nürbürgring! Ja, nu je het zegt. Ook wel logisch aangezien we een paar kilometer terug Nürbürg op de borden zagen staan.
Aangezien het flink druk was, besloten we om te stoppen en even een kijkje te nemen. Toevallig was er de ‘ADAC Nürburgring Langstrecken-Serie’ gaande. In de 20 minuten dat we er hebben gestaan werden we verwend met de meest dikke raceauto’s die je je maar kunt bedenken. Tot onze stomme verbazing reed er tussen alle Porsche’s, Aston Martin’s, Mercedessen en BMW’s, ook een Dacia… Ja, echt. Een Dacia..
Het was ondertussen al tegen het eind van de middag, dus we besloten door te rijden. Nadat we met het pondje weer aan de goede kant van de Rijn kwamen besloten we rond een uur of 19:00 een hapje te eten. We hadden immers nog een paar uur voor de boeg. Vol energie van de heerlijke maaltijd, beten we weer door de zadelpijn heen om de laatste uurtjes te trotseren. Dit was absoluut geen straf tijdens het gouden uurtje, waarbij de glooiende wegen met een schitterend zonlicht nóg beter tot zijn recht kwamen. Tijd voor wat foto’s!
Uiteindelijk kwamen we rond 22:00 uur ’s avonds weer bij het hotel aan. Ontzettend geradbraakt, maar toch nog vol adrenaline van de prachtige dag. Nog even chillen op de kamer, de foto’s van de dag terugkijken en daarna lekker dromen van de ruim 450 kilometers aan bochtenwegen die we hadden afgelegd.
De laatste dag
En toen zat het er alweer op, helaas. Tijd om naar huis te gaan. Of toch niet? Nee, tuurlijk niet. Deze dag werd nog vol benut! Ook op de zondag stond er weer een prachtige route kriskras door Sauerland gepland om de stukjes die we nog niet hadden gereden ook nog mee te pakken. Het weer was prachtig en het zonnetje scheen heerlijk. Wat een intens geluk. Bocht na bocht werd getrotseerd, totdat we bij een heerlijk stukje haarspeldbochten de berg op kwamen. Die werden namelijk twee keer getrotseerd, gewoon omdat het kon! Ook deze dag vlogen de uren voorbij.
Op zondag zijn veel restaurants in Duitsland gesloten. In Grevenstein, waar we de allereerste keer in Sauerland ook verbleven, was gelukkig wel een restaurant open. We besloten hier te stoppen voor de lunch. We besloten de route voor de rest van de dag iets in te korten, zodat we ook weer via een leuke route terug naar huis konden. We nuttigden een warme maaltijd, zodat we ’s avonds niet meer zoveel hoefden te eten. De route werd met zo’n 70 kilometer ingekort. Via de Sorpensee gingen we naar de eindbestemming van de oorspronkelijke route. Een McDonalds in Arnsberg. Daar konden we nog mooi een laatste sanitaire stop maken.
Vanaf de McDonalds vervolgden we onze tocht richting huis. We verruilden het glooiende heuvelachtige landschap voor steeds meer vlakke wegen, maar nog steeds met zeer mooie bochten. We reden ook langs een aantal bekende plekken en zo ook de plek waar ik tijdens onze eerste keer in Sauerland in de sloot ben beland. Dit memorabele moment werd uiteraard even vastgelegd en spoiler alert.. het ging deze keer wel goed!
Onze terugrit duurde zo’n 2,5 uur en vlak voordat we de grens over gingen, besloten we om nog één laatste keer de tank vol te gooien met Duitse benzine. Dat scheelde namelijk toch al gauw een cent of 25 per liter vergeleken met Nederland. Daarmee kwam aan het mooie weekend toch een eind.
De eindstand
Dit jaar hebben we niet voor verrassingen gestaan. We hebben geen slang overreden en geen pech met de motor gehad. We hebben heel veel foto’s voor de herinneringen en ons banksaldo checken we de komende dagen maar even niet, na al die liters benzine die we hebben verbrand. De billen mogen voorlopig even worden ontzien, maar we hebben een prachtig weekend gehad en ontzettend genoten.
